Σπάνια παρτιτούρα βυζαντινής μουσικής. Περιέχει συλλογή εκκλησιαστικών μελών (Δοξολογίες, τον Ν΄ Ψαλμό, Πολυελέους", Άξιον, Χερουβικά κ.λπ.), από τα οποία οι δοξολογίες είναι αξιοπρόσεκτες. Στη σελ. γ΄ η αφιέρωση "Τω φιλογενεστάτω και φιλομούσω Μιχαήλ Δοσίτσα", σελ. ε΄ "Πίναξ των εμπεριεχομένων", σελ. ζ΄-θ' Πρόλογος, σελ. ια΄- ιε΄ "Προς τους φιλομούσους συνδρομητάς", σελ. 1-223 η συλλογή των μελών (μεταξύ αυτών και στη σελίδα 194 υπάρχει το κράτημα από τον πολυέλεο πλαγίου του Πρώτου Ήχου, του Π. Λαμπαδαρίου σε αναλυμένη γραφή ή σε αργό τρόπο, όπως αναφέρει στον πρόλογό του, ο συγγραφέας, "καθότι άλλως του γοργού τρόπου τα κρατήματα δεν έχουσι καμίαν ηδύτητα, δια τούτο και φοβούμενος μήπως παρερχομένου του καιρού, χαθή ο τρόπος με τον οποίον τα έψαλλαν οι παλαιοί διδάσκαλοι, απεφάσισα και τα μετέφρασα εις τον αργόν χρόνον", σελ. 1 (του τέλους) ξανά "Πίναξ των εμπεριεχομένων", σελ. 3-12 "Κατάλογος των συνδρομητών", σελ. α΄- β΄ Παροράματα. Πρόκειται για την πιο ενδιαφέρουσα μικρή συλλογή μελών, πολύ περισσότερον εφ' όσον προέρχεται εκτός της Κωνσταντινούπολης, της εποχής εκείνης, όχι τόσο για τα κλασσικά μαθήματα που περιέχει, όσο για τις συνθέσεις του Γεωργιάδη, του γνωστού ως Κεσσανιέα. Αυτές καταλαμβάνουν το κυριότερο μέρος του βιβλίου και διακρίνονται για τη μελωδικότητά τους, ιδία τα Κύριε, ελέησον και οι δοξολογίες, γεγονός που τις είχε καταστήσει δημοφιλέστατες παλιότερα. Ενδιαφέρον, επίσης, παρουσιάζει το βιβλίο γαι τις κλίμακες και τους όρους της εξωτερικής μουσικής που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας του. Στο σημείωμά του "προς τούς φιλομούσους συνδρομητάς" αναλύει, ο Κεσσανιέας, συνοπτικά και επεξηγεί τις κλίμακες που χρησιμοποιεί. Επίσης αναφέρεται και στο "εν είδει πίνακος" θεωρητικό της μουσικής.